Ik zit in de metro, kijk naar buiten en zie vanuit mijn ooghoek een groep kraaien. Ze zijn druk bezig met het van de grond pikken van wat voedsel. Daarin zijn ze niet alleen, ook een duif probeert een graantje mee te pikken. Dat wordt echter niet gepikt door de kraaien. De kraaien hebben duidelijk de pik op de duif en ze laten hem blijken wie het hoogst in de pikorde staat.
De metro rijdt verder en de vogels verdwijnen uit mijn blikveld. Met mijn fantasie probeer ik uit te vogelen hoe nu verder. Een kraai was duidelijk de baas. Hij paradeerde als een trotse pauw tussen de rest. Hij was de eerste ook die opveerde en met zijn opvliegende karakter de duif het eerste aanvloog. Ik fantaseer verder over hoe deze opperkraai de andere oproerkraaiers onder zijn vleugels heeft genomen. Hoe hij met zijn gevleugelde uitspraken de andere kraaien doet kraaien van plezier. Over hoe hij zorgt dat zijn kraaienvriendjes netjes hun nest bereiken, nadat ze vleugellam de kroeg uit komen. Hoe hij zorgt dat zijn kraaienmakkers zich niet in de nesten werken op dat soort momenten. Hoe hij een van zijn kraaienmaten bestraffend toespreekt wanneer die tijdens een vlucht zijn achtervolgers een poot heeft uitgedraaid door kraaienpoten op de weg te gooien. Kortom mijn fantasie heeft een grote vlucht genomen. En de vogels? Die zijn gevlogen.