Soms heb je een held. Misschien is dat wel van Gogh. Ik had nog nooit iets van de beste man gezien en de kans bood zich aan dus waarom niet naar het museum. Van Gogh laat zich het beste omschrijven als iemand die van grijze mus veranderde in een kleurrijk persoon met een rijkelijk palet aan emoties. Althans zo wordt hij afgeschilderd en schildert hij vooral zichzelf af. Geen persoon lijkt zo zelfbewust en serieus als van Gogh, waarom ben je anders continue bezig met jezelf te toetsen? Het moet wat dat betreft extra frustrerend zijn om in een tijd te leven waarin niemand oren naar je werk lijkt te hebben. Daarom heeft de beste man van armoede, want arm was hij, zijn oor dus maar afgesneden. Van goghme kun je hierbij niet spreken, lijkt mij. Hoewel dit soort kunstgrepen wel bijdragen aan de mystiek rondom zijn persoon. Maar het blijft, net als voor van Gogh zelf overigens, lastig om dingen in het juiste perspectief te plaatsen. Ik weet daarom niet goed welk oordeel ik over hem kwijt moet. Iets dat mij best een beetje ontgoghheld.