Ik was deze week nogal inspiratieloos. Qua inspiratie was ik al een tijdje het spoor bijster en wellicht dat een ritje met de trein kon leiden tot een positieve wisselwerking waarmee ik mijn schrijven weer op de rails kon zetten. Ik begon mij langzamerhand al af te vragen of ik niet beter van baan kon verwisselen en mij op andere treinen zou moeten richten. Enfin, de trein vertrok al vroeg in de ochtend vanaf Amsterdam Centraal. Ik stationeerde mij op een van de stoelen aan de raamkant. Nadat de trein het sein had gekregen om te vertrekken kwamen mijn gedachten langzaam op stoom. Al snel reden we voorbij station Sloterdijk alweer ik in een glimp een onbereikbaar doch prachtig vrouwwezen mocht aanschouwen. Helaas stopt de trein niet in Sloterdijk, waarmee dit meisje voor mij een gepasseerd station werd. Wel was dit momentje perrongeluk voor mij een enorme inspiratiebron waarmee ik hopelijk weer wat sporen kan verdienen.