Ik kwam binnen bij de bakker, ik ging snel zitten. Besloot een puntstuk te nemen van een gebakje dat ik nog niet kende. Ik zat stilletjes op het puntje van mijn stoel te wachten tot het culinair hoogtepunt daar was. Wachten op zulke dingen duurt altijd te lang, je zou er haast een punthoofd van krijgen. Eindelijk was die daar dan, het toppunt. Menig bakker zou aan deze taart nog een puntje kunnen zuigen. Zal ik er nog een bestellen dacht ik, nadat ik de laatste stukjes taart met de puntjes van mijn vingers van mijn bord af had gegeten. Heb het toch maar niet gedaan. Daarvoor zijn de volgende punten aan te dragen:
1.Als een stuk taart lekker is moet je op dat hoogtepunt stoppen. Met zo’n toppunt kan het daarna immers alleen maar tegenvallen.
2.Met een volgepropt lichaam scoor je geen punten.
3.Ik heb er geen tijd voor. Ik heb andere speerpunten waar ik tijd in moet steken.
Goed ik heb hiermee mijn punt wel gemaakt denk ik. Geen extra stuk taart meer voor mij. Ik zet er een punt achter en ga weg.